Քաղաքային լուսանկարչություն `
Քաղաքային լուսանկարչությունը, առաջացել է լուսանկարչության ծննդից ի վեր, իր առանձին անվանումը ստացել է ֆրանսիացի լուսանկարիչ Անրե Կարտե Բրեսոնի շնորհիվ ով կոչեց քաղաքային «street» լուսանկարչությունը «ազնիվ կադր» ։ Քաղաքաին լուսանկարչությունը իրկանացվում է հանրային վայրերում, փողոցներում, նույնիսկ գյուղերում,դաշտերում և այլ տեղերում։
Քաղաքային լուսանկարչությունը կարող է կենտրոնանալ մարդկանց և հասարակության մեջ նրանց վարքի վրա՝ դրանով իսկ արձանագրելով մարդկանց պատմությունը: Քաղաքային լուսանկարչությունը կարիք չունի բացառապես մարդկանց ցուցադրել կադրում: Քաղաքային լուսանկարչությունը հասկանալու արդյունավետ միջոց է դիտել փողոցային մեծ լուսանկարիչների աշխատանքը, տեսնել, թե ինչպես են դրանք տարբերվում յուրաքանչյուրից և փորձել հասկանալ, թե ինչ են նրանք ձգտում պատկերել։ Ժանրի ներկայացուցիչներից են `Անրի Կարտե Բրեսոն,Ռոբերտ Ֆրանկ,Ալֆրեդ Էյզենշտատ,Յուջին Սմիթ,Ուիլյամ Էգելսթոն,Մանուել Ռիվերա,Ուիլյամ Կլայն,Սթիվեն Շոր,Գարի Վինոգրադ։
Դիմանկար
Դիմանկարային լուսանկարչությունը լուսանկարչական ժանր է, որն առաջին հերթին նպատակ ունի ֆիքսել անձի կամ մարդկանց խմբի բնավորությունը, անհատականությունը, ինքնությունը: Այնուամենայնիվ, լուսանկարչության մեջ դիմանկարը անընդհատ զարգացող ժանր է: Ֆոտո դիմանկարի հայեցակարգը սերտորեն կապված է անձնական ինքնության հայեցակարգի հետ, իսկ լուսանկարչությունն ինքնին առաջանում է նույնական վերարտադրության հնարավորությունից, քանի որ ընդունված է համարել, որ լուսանկարը հավատարմորեն կկրկնօրինակի իրականությունը: Այսպիսով, «դիմանկար» տերմինը, լուսանկարչական լեզվով ասած, կարող է վերաբերել ցանկացած առարկայի։
Դիմանկարներ նկարելը նախկինում բացառիկ էր հասարակության վերին խավի ընտանիքների համար: Ամեն ինչ փոխվեց, երբ հայտնվեց լուսանկարչությունը:
1839 թվականին Ռոբերտ Կոռնելիուսը նկարահանեց առաջին հաջողված դիմանկարը՝ ինքնանկարը (սելֆի) օգտագործելով դագերոտիպը։